Christine Otten - schrijfster van het boek ' De laatste dichters'

door Marielle 

Christine Otten is de schrijfster van het boek 'De laatste dichters' waarop de voorstelling 'The last poets' van MC is op gebaseerd. Bij het lezen van haar biografie, her en der verspreid over het wereld wijde web, kreeg ik veel inzicht over haarzelf als mens en als schrijfster, maar ook hoe ze haar eigenfascinaties uit in de literatuur. Zo komt er duidelijk naar voren dat muziek een grote rode draad vormt in haar leven en werk.
Vol interesse, fascinatie en plezier heb ik de biografie gelezen en geef jullie nu ook de kans het leven van Christine Otten in een notendop tot jullie te nemen.

De voorstelling 'Last Poets' van MC is voortgekomen uit het boek 'De laatste dichters' van de schrijfster Christine Otten. Hoe is ze tot dit boek gekomen en hoe is zij gevormd tot de schrijfster die ze nu is?
Christine Otten is geboren op 13 november 1961 in Deventer. Ze beschrijft haar familie als rebelse en onconventionele mensen, maar waar ze zeker ook een sterke band mee voelt. Haar grootmoeder typeert ze als een anarchiste en geheelonthoudster en haar grootvader deed aan worstelen en acrobatiek. Haar andere grootmoeder hield zich bezig met de viool en haar grootvader overviel in de oorlog voedseldepots. Zoals al een beetje duidelijk wordt zijn er niet bepaald schrijvers te bekennen in de familie Otten, hoewel haar eigen vader wel een voorliefde bezat voor literatuur en taal.
Christines jeugd was doortrokken van de muziek, dit is kwam vooral door de sterke invloed die haar broer op haar had, die muzikant was. Op deze manier werd ze blootgesteld aan allerlei soorten muziek; hardrock, symfonische rock, blues, country & western, punk en underground. Dit laatste genre zou een rode draad zijn in Otten' latere leven. De broer-zus relatie die Christine zelf ervoer komt terug in haar boeken, zonder echt autobiografisch te zijn.
De muziek van 'Velvet Underground' ( Lou Reed en John Cale ) drukte een belangrijke stempel op haar en haar broer. Zo laat ze weten dat toen zij op het Atheneum terecht kwam, spijbelen, blowen en uitgaan tot diep in de nacht dagelijkse kost was. Daarnaast studeerde ze ook nog serieus.
Naast het studeren is Christine een tijdje politiek activist en lid van de 'Internationale Kommunistische Bond' geweest, maar ze kwam er achter dat vergaderen niets voor haar was en ook partijdiscipline was niet aan haar besteed.
Op haar 18e slaat ze een nieuwe weg in en gaat ze Geschiedenis studeren in Utrecht. De reden voor deze studie koos was dat haar toenmalige vriendje deze studie ook deed. Maar al snel genoeg drong het tot haar door dat ze de studie vreselijk vond. Ze begon interesse te tonen in het schrijven. Twee jaar later kwam ze dan ook terecht op de 'School voor Journalistiek'. Ze vond het beroep journalist 'begerendswaardig'. Als journalist was Christine zeer ambitieus; ze schreef voor de 'Groene Amsterdammer' en 'Vrij Nederland'. Binnen enkele jaren behaalde ze het topniveau en schreef ze over politiek, economie, ging op pad om ministers te interviewen en legde een interview af met Pete Townsend van 'The Who' in Londen.
Op haar 25ste kreeg ze te maken met een 'burn out'. Deze gebeurtenis zorgde ervoor dat Christine ging nadenken over wat ze werkelijk wilde en wat haar drijfveren waren. Op deze manier kwam ze terecht bij het schrijversschap. Eind jaren '80 begon ze voorzichtig met het schrijven van proza, daarna ging ze al snel over op romans. Het duurde echter nog vijf jaar voordat ze met het boek 'Blauw Metaal' debuteerde. In deze vijf jaar had Otten namelijk samen met Aukje Holtrop het jongerenweekblad 'Primeur' opgericht en daar ging alle aandacht naar uit.
In 1998 bracht Christine het boek 'Lente van Glas' uit. Het vertelde het verhaal van een jonge vrouw die een obsessieve belangstelling voor muziek had. Voor Otten was naast literatuur en poezie, muziek een van de grootste inspiratiebronnen in haar werk.
Ze laat weten dat ze altijd een soort van onmacht voelde tegenover haar eigen liefde voor muziek. Sterke emoties en associaties spelen hierbij een rol. Otten zou daarom ook op een of andere manier de hierboven beschreven effect willen bewerkstelligen op een literaire wijze. Het boek 'Engel' is hiervan een voorbeeld.

De laatste dichters.
Christine Otten heeft naast haar interesse voor literatuur, poezie en taal, ook een grote belangstelling opgebouwd voor muziek. Maar hoe is ze gekomen op het boek 'De laatste dichters'?
Tijdens een bezoek aan Amerika ontmoette Otten twee Afro-Amerikaanse dichters; Uman Bin Hassan en Abiodun Oyewole, leden van de legendarische 'Last Poets' uit Harlem. Christine kwam door deze twee Last Poets tot de ontdekking dat taal en muziek op een hele vanzelfsprekende manier tot een versmelting kunnen komen. Door zich te gaan verdiepen in de zwarte muziek en de achtergrond daarvan had ze het idee dat ze dichter bij de oorsprong van de Westerse muziek kwam, namelijk blues en jazz.
Otten voelde een zeer sterke verbondenheid met de Last Poets, dat niet alleen kwam door de muziek en de poezie, maar ook door de levensverhalen; politiek, geweld, liefde, drugsgebruik en hartstocht. Hierdoor begon ze met het schrijven van een roman, gebaseerd op hun levens en werk.